ISTORIJA ŠIJACUA
Rane škole Šijacua
Šijacu potiče iz drevnih kinesko/japanskih tehnika, Do-In (samo-masaža) i Anmo ili Mo masaža (ili Anma u Japanu, a moderna kineska masaža se zove Tui Na). Zasnovana je na tradicionalnoj orijentalnoj medicini sa svom svojom holističkom dubinom analize i fokusira se na energetski sistem osobe za procenu njenog stanja.
Savremeni razvoj Šijatsua kako se danas preoznaje u jednoj prepoznatljivoj (praktičnoj) formi, počeo je početkom 20. veka u Japanu. Termin 'Shiatsu' prvi je upotrebio Tamai Tempaku u pokušaju da pruži neki naučni kredibilitet i da razlikuje Šijacu od drugih oblika orijentalnog bodyworka.
Posle Tampakua, Šiacu se razvio u dva pravca. Jedan od Tampakuovih studenata bio je Tokujiro Namikoši (1905-2000), koji je takođe studirao i zapadnu medicinu. On je pozapadnjačio Šijacu koristeći neuro-mišićnu terminologiju i uklanjajući reference na orijentalnu medicinu. Namikoši Šijacu je i danas popularan u SAD.
Šizuto Masunaga (1925-1976), koji je imao pozadinu psihologije, razvio je danas Zen Šijacu, glavni stil Šijacua koji se praktikuje u Velikoj Britaniji i Evropi. U Zen Šijacu stav uma, svest i fokus praktikanta je važan faktor u lečenju.
Mnogi rani japanski šijacu praktikanti razvili su svoj stil, a neki, kao što su Tokujiro Namikoshi i Shizuto Masunaga, osnovali su Šijacu škole u Japanu koje su pomogle u uspostavljanju šijacua kao terapije.
Dalji razvoj Šijacu terapije. Pojava novih Šijacu stilova .
Od smrti Namikošija i Masunage, Šijacu je nastavio da se razvija. U proteklih nekoliko godina vodeći praktičari su razvili sopstvene stilove zasnovane na shvatanjima i uvidima koje su stekli kroz sopstveno iskustvo.
Neki se koncentrišu na akupresurne (tsubo) tačke (kao u Namikošijevoj školi), dok drugi naglašavaju opštiji rad na telu tj. duž meridijana (puteva energije) kako bi uticali na ki koji teče u njima (kao u Zen Šijacu školi). Takođe, neki stilovi naglašavaju dijagnostičke sisteme, kao što je sistem pet elemenata ili makrobiotički pristup koji uvodi ideju da hrana ima sopstvenu živu energiju ili či i da će, kada se jede, promeniti način na koji či teče u osobi. Međutim, svi su zasnovani na tradicionalnoj kineskoj medicini.
To je dovelo donovih stilova Šijacua kao što su Ohashiatsua, Tao Shiatsua, Quantum Shiatsua, Healing Shiatsu, Movement Shiatsu, Hara Shiatsu, Water Shiatsu (Watsu), itd. Međutim, ovi noviji stilovi i dalje su više ili manje zasnovani na teorijama i praksama Masunage ili Namikošija.
Teorija koja stoji iza dijagnoze i lečenja u Šijacuu, odnosi se direktno na drevne taoističke i sl. filozofske koncepte u vezi sa prirodom postojanja, koji su činili osnovu za nauku, umetnost, politiku i religiju u Kini više od dve hiljade godina.
To su složeni filozofsko-kosmilčki koncepti koji zahvataju:
- Cikluse godišnjih doba,
- Uticaj nebeskih tela na Zemlju,
- Kruženje 5 elemenata,
- Smena yin-yang meridijana, i na kraju,
- Zamršeni odnosi između svih prirodnih događaja i njihovog uticaja na ljudski život, zdravlje i nečiji ki unutar ljudskog tela i uma.
Sve je to u Šijatsuu posmatrano u odnosu na praksu (terapiju šijacuom), ili dijagnozu procesa lečenja.
